Εγω ειμαι στραβια ή τα πραγματα ειναι στραβα?

Διάφορα άρθρα » Θέσεις, απόψεις και έκφραση - 17/04/2004

Κούραση στρές καθημερινότητα Η μια αηδία πίσω απο την άλλη. Τα μικρά τα ασήμαντα μοιάζουνε βουνό Σηκώνεσαι το πρωί και παρακαλάς να ήταν κι όλας βράδυ. Μια ολόκληρη μέρα που αρνείται να σου κάνει σκόντο ούτε το πεντάλεπτο. Και επειδή το μυαλό ειναι μυαλό και τα φτύνει , γράφεις τις εκρεμότητες στο καρνέ. Την μια αηδία πίσω απο την άλλη. Και μετά ακολουθεί μια τρίτη αηδία, την οποία ακολουθεί μια τέταρτη, για να δώσει την σειρά της σε μια πέμπτη αηδία.

Επίσκεψη σε ανθρώπους που δεν γουστάρεις να πάς. Απλώσαμε μπουγάδα και έπιασε βροχή. Η ώρα περνάει και το κρέας άρπαξε στην κατσαρόλα. - Δεν βαριέσαι δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία αφροαμερικάνα κατσαρόλα που υπήρξε ποτέ.- Το σπίτι θέλει καθάρισμα και σύ δεν προλαβαίνεις να κάνεις ούτε μπάνιο. Πόνος στην καρδιά , πόνος στα πλευρά. Τα μικρά τα ευτελή . Τα άνευ σημασίας που σου ροκανίζουν τη ζωή.Τ ο άγχος είναι απο μόνο του άγχος χωρίς να ξέρειςγιατί σου προκύπτει τώρα αυτό, το χαμένο μέσα σε αλλοπρόσαλες προσμονές κα φοβους. την μια μέρα άλλη μια μονότονη απαράλακτη ακολουθεί. θα γίνουν τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι - οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουν και μας αφήνουν -- Το ξέρω τι είναι όλα αυτά μπροστά στην αιωνιότητα?Εδω ο κόσμος καίγεται κι εγω κάθομαι και ασχολούμαι με τα μικρά. Τα ευτελή τα άνευ σημασίας. Μονο που η Ραμάλα και η Βαγδάτη και η Ισπανία ειναι μακριά και για μένα, εδώ είναι η δική μου μάχη για τα μικρά τα ευτελή που μου ροκανίζουν τη ζωή.