Χάρις Αλεξίου - Ως την άκρη του ουρανού σου

Πολιτισμός και πολιτιστικές εκδηλώσεις » Μουσική » Reviews - 19/12/2003

Άκουσα το νέο album της Χαρούλας Αλεξίου με πολύ επιφυλακτικότητα για πολλούς λόγους. Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο είναι οι συνεργασίες της σε αυτή τη δουλειά. Γιατί πέρα από τον Αντώνη Βαρδή που της έχει γράψει ένα κομμάτι, πέρα από τα τραγούδια που έχει γράψει η ίδια, στο cd συναντούμε ονόματα όπως τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Γιώργο Θεοφάνους.

Έτσι η πρώτη σκέψη αφορά την ποιότητα αυτής της δουλειάς, αφού ο Γιώργος Θεοφάνους συνήθως γράφει μουσική για καλλιτέχνες όπως οι One, η Νατάσσα Θεοδωρίδου και ο Αντώνης Ρέμος. Ένα άλλο στοιχείο που με προβλημάτισε ήταν η διαφήμιση που είδα σε πολλούς δρόμους της Αθήνας: Ο καλύτερος δίσκος στην καλύτερη τιμή… Αυτό με έκανε να σκεφτώ, γιατί μια καλλιτέχνης όπως η Χάρις Αλεξίου, με τόσα χρόνια στη δισκογραφία, με τέτοιο κύρος, να βγάλει μια διαφήμιση αυτού του τύπου. Για να εξηγούμαι, το πρόβλημα μου δεν είναι η μειωμένη (αν και πάλι ακριβή) τιμή του CD. Το πρόβλημά μου είναι πολύ απλά ότι προωθείται σαν καμία καινούργια τραγουδίστρια που το μόνο που έχει στο μυαλό της η εταιρία είναι να πουλήσει περισσότερα κομμάτια για να την κάνει όνομα. Αξίζει κάτι τέτοιο όμως στην Αλεξίου; Το Album αυτό λοιπόν έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Κάποια τραγούδια είναι κλασικά κομμάτια της Αλεξίου, κάποια άλλα πάλι σε κάνουν να απορείς. Τα τραγούδια του Θεοφάνους, λαϊκά, αρκετά καλά μεν, με πολύ καλή ερμηνεία, που όμως λίγο αλλιώτικα από το στιλ της Αλεξίου. Πιο ραδιοφωνικά σίγουρα, έτοιμα για να γίνουν επιτυχίες. Τα κομμάτια που έγραψε η ίδια η Αλεξίου είναι τα διαμάντια αυτής της δουλειάς. Απλά, με πολύ καλό στίχο και μουσική στα μέτρα της. Υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι του Αντώνη Βαρδή, αλλά και ένα των Εκείνος + Εκείνος, που αν και έχει ωραία μουσική, μας μπερδεύει λίγο με τον στίχο του. Στο Album ακούγονται μαζί της ο Γιάννης Κότσιρας, σε ένα κομμάτι του Μανώλη Φάμελου, το «Όλα είναι στο μυαλό», αλλά και του Φίλιππου Πλιάτσικα των Πυξ Λαξ στο κομμάτι «Εσύ με ξέρεις πιο πολύ». Σε γενικές γραμμές είναι μια πολύ καλή δισκογραφική δουλειά, που όμως δεν είναι στο επίπεδο της Χάρις Αλεξίου. Αξίζει πάντως να ακουστεί.