Με τη ματια μιας απλης πλην τιμιας εργαζομενης νοικοκυρας

Διάφορα άρθρα » Θέσεις, απόψεις και έκφραση - 24/03/2004

ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ?
Φιλενάδα μήπως πουθενά είδες τη ζωή μου? Ανοιξε η γή και την κατάπιε. Που την πέτυχα τελευταία φορά? Που την πήρε το μάτι μου? Στην κουζίνα, αγάπη μου. Στην κουζίνα ολοταχώς! Στην κατάψυξη! Δίπλα στο μοσχάρι. Μέρα τη μέρα , όλο φουντώνει το τζέρτζελο με την τρομοκρατία την πολιτική τον τρόμο, Και συ ξαφνικά μέσα σ όλο αυτό το χαμό προτιμάς τη θέση δίπλα στο μοσχάρι. Στην κατάψυξη , στην ανάγκη και στο συρτάρι με τα φρούτα. Να μην ακούς , να μην μαθαίνης, να ακροβατείς στα απλά τα καθημερινά , αυτά που σου φαίνοταν τόσο τετριμένα ,αλλα τώρα απαραίτητα όσο ποτέ.

Είπα φρούτα και θυμήθηκα. Στα όρη , στα άγρια τα βουνά φτάσανε τα φρούτα. Και δεν μιλάμε για το σούπερ μάρκετ που, πριν μοστράρουνε το μήλο στο κοφίνι, περνάει ο ειδικός και του κάνει σταϊλιγκ. Για την λαϊκή αγορά μιλάμε. Εκεί έχουνε στουμπωθεί φρούτα και λαχανικά σ ένα ασανσέρ. Απο ισόγειο, τραβάνε για ρετιρέ και όποιον πάρει ο χάρος. Και δεν φτάνει αυτό, έχει η συνταξιούχα η δύσμοιρη να κάνει και τη μετατροπή απο δραχμές σε ΕΥΡΩ. Μια απεργία λέει των καταναλωτών , θα μας σώσει. Είπα απεργία και θυμήθηκα. Αφεντικό, μπορώ να χτυπήσω μια απεργία? Κανα μήνα μάξιμουμ, εκεί την υπολογίζω. Οχι δεν έχω δίκαια αιτήματα. Ούτε καν άδικα .Ούτε συγκεκριμένες διεκδικήσεις έχω. Ούτε κανένα υψηλό αγωνιστικό φρόνημα μου έρχεται πρόχειρο. Να κάνω την απεργία γιατί είμαι πτώμα? Σπίτι ,δούλεια , τρεχάματα. Μέχρι που σκέφτομαι να φύγω απο την δούλεια και να πιάσω δουλειά σε τσίρκο. Η μεγάλη ατραξιόν . Η γυναίκα λάστιχο! Η γυναίκα με τα δύο κεφάλια και το μισό μυαλό. Μισό μυαλό χειμώνα - καλοκαίρι.
Είπα "καλοκαίρι " και θυμήθηκα. Πόσοι μήνες μένουν ακόμα? Πόσες εβδομάδες? Ώρες? Λεπτά? Επακριβώς το θέλω, θα με υποχρεώσετε. Λίγο να την αράξω, λίγο να ξαποστάσω, καμιά παραλία, τίποτα χταπόδι,το όζον πάνω απο το κεφάλι μου, η τρύπα να μου τρυπάει το κρανίο. Αυτές είναι οι μικροχαρές της ζωής. Διότι εδώ, ανέβηκα στον βατήρα, πήρα βαθειά ανάσα, έκανα κατάδυση και ξέχασα να βγώ. Το ζώον έμεινα στόν πάτο.Κι έχει και κόσμο εκεί στον πάτο. Μαζευτήκαμε πολοί. Σπαρμένος ο βυθός , απο αλλόφρονες και νευρωτικούς. Και σου λένε οι ψυχιατρολόγοι. Αποδράστε απο το άγχος. Χτυπήστε το κακό στη ρίζα του.
Είπα ρίζα και θυμήθηκα. Για πότε που βγήκε η ρίζα στο μαλί? Τώρα μόλις δεν σηκώθηκα απο τον λουτήρα του κομμωτηρίου? Τις διακοπές που τις επείγεσαι, σου βγάζουν την ψυχή. Την ρίζα που δέν τήν επείγεσαι νάτην πάλι στό πίτσ φιτίλι.Άντε πάλι, τούφα - τούφα, αυτό το πράμα, μια σειρά με το γυναικέιο περιοδικό το χιλιοδιαβασμένο να ισοροπεί στο γόνατο. Κάθε τόσο έρχεται ο κομωτής σε ξύνει ελαφρά με το χτενάκι για να δεί τις προόδους σου. Τον κοιτάς όλο ελπίδα. Δέν πτοείτε "δεν έχει ξανείξει αρκετά θέλει ακόμα " Το περιοδικό το τσάκισες . Το άλλο το έχει η διπλανή με τα αλουμινόχαρτα. Και σύ σε πλήρη απόγνωση , πιάνεις και διαβάζεις συνταγές με βάση το κουνουπίδι. Λές και θα κάνεις ποτέ στο σπίτι σου συνταγές με βάση το κουνουπίδι. Λές και δεν θα σου φέρουν άπαντες στο σπίτι το κουνουπίδι καπέλο.
Είπα καπέλο και θυμήθηκα. Μας καπελώνουνε ή εμένα μου φαίνεται? Ειδήσεις, γεγονότα, εξελίξεις, συναισθήματα, μνήμες, χρόνια όσα ζήσαμε, όσα ζούμε, όσα πράτονται ερήμην μας. Μας φοράνε ένα σκούφο μέχρι τα αυτιά και μας τον πλασάρουνε ως δικαίωμα επιλογής? Ως εναλακτική λύση, ως τρόπο ζωής?