Το βαθύ λαρύγγι, πορνοσταριλίκι, το παλιο καλό μέσα-έξω

Νωρίτερα φέτος πέθανε η Linda Boreman. Η Linda Boreman είναι περισσότερο γνωστή με το ψευδώνυμο Linda Lovelace, ένα ψευδώνυμο το οποίο πρωτοχρησιμοποίησε οταν πρωταγωνίστησε στο φιλμ του 1972, Deep Throat (Βαθύ Λαρύγγι). Η ταινία μιλάει για την ιστορία μιας γυναίκας που δεν μπορεί να βρεί σεξουαλική ικανοποίηση, μεχρι τη στιγμή που ένας γιατρός (μετά απο εξέταση σε βάθος) ανακαλύπτει πως η κλειτορίδα της γυναίκας αυτής βρίσκεται στον λαιμό της, και συμβουλεύει τη Linda να καταπιαστεί με το στοματικό σέξ. Η Linda αναπτύσει μια ιδιαίτερη προτίμηση για το στοματικό σεξ, και με αυτό το θέμα ασχολείται ολη η υπόλοιπη ταινία.

Το Deep Throat ηταν μια απο τις πρώτες πορνογραφικές ταινίες που προβλήθηκαν στο ευρύτερο κοινό στις ΗΠΑ, δοκιμάζοντας την αμερικανική νομοθεσία περι προσβολής των ηθών, και "απελευθερώνοντας" τους Αμερικάνους, και πολύ σύντομα και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο με το μύνημα του υπερ του ελεύθερου σεξ και το σκληρό ερωτικό του περιεχόμενο. Το Deep Throat ήταν μια απο τις ταινίες εκείνες που κατα την διάρκεια των 70s μετέτρεψε την πορνογραφία σε ευρέως αποδεκτο κοινωνικό φαινόμενο — με μόνους πολέμιους τους συντηριτικούς, τις θρησκευτικές οργανώσεις και τις σεμνοτυφες γυναίκες.

Μια δεκαετία μετά την κυκλοφορία της ταινίας, το 1981, η Linda δημοσίευσε την αυτοβιογραφική νουβέλα Ordeal (Δεινοπάθημα). Στο μυθιστόρημα η Linda γράφει για την ιστορία της σχέσης της με τον πρώην σύζηγο και νταβατζή της Jack Traynor, και για τα γυρίσματα του Deep Throat. Η ιστορία της Linda δεν έχει σχέση με τα παιδιά των λουλουδιών, το απελευθερωμένο σεξ και το πορνοσταριλίκι. Ειναι μια ιστορία για τον εξευτελισμό, τη δουλεία και την σεξουαλική κακοποίηση. Ο Jack Traynor είχε εξαναγκάσει την Linda αρχικά στην πορνεία και εν συνεχεία στην πορνογραφία και το πορνοσταριλίκι. Σε μια συνέντευξη της μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της, η Linda μας λέει πως οταν παρακολουθούμε την ταινία Deep Throat, παρακολουθούμε τον βιασμό της. Σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ταινίας είχε κυριολεκτικά κολλημένο στο κεφάλι της ένα οπλο.

Οι εμπειρίες της Linda δεν σπανίζουν εντός της πορνογραφικής βιομηχανίας. Κατα την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας στην εξέταση του θέματος της πορνογραφίας (στμ. απο ειδική επιτροπή που είχε συνθέσει ο Reagan) μετα απο πρωτοβουλία των ριζοσπαστικών φεμινιστριών Catharine McKinnon και Andrea Dworkin στα τέλη της δεκαετίας του 80 πολλές παρόμοιες ιστορίες βγήκαν στο φώς της δημοσιότητας, καθώς και πολλές άλλες ιστορίες σχετικά με το πως το πορνογραφικό υλικό χρησιμοποιείται για να πείσει τις συντρόφους των ανδρων να κάνουν πράγματα που δεν επιθυμούν, πως χρησιμοποιείται για να ωθήσει τις γυναίκες στην πορνεία και τα παιδιά στο σεξ.

Η βαναυσότητα της πραγματικότητας εξερευνείται και στην πορνογραφική του διάσταση στο φιλμ Shocking Truth (Συγκλωνιστική Αλήθεια), στο οποίο οι πορνογραφικές σκηνές εναλάσσονται με συνεντεύξεις των πρωταγωνιστριών, οι περισσοτερες εκ των οποίων μιλούν για το σεξουαλικό τους παρελθόν αναφέροντας ιστορίες αιμομιξίας και κακοποίησης. Το γεγονός οτι η πορνογραφική βιομηχανία κακοποιεί κάποιες γυναίκες και κάποια παιδιά, δεν σημαίνει σημαινει φυσικά οτι κακοποιεί όλες τις γυναίκες και όλα τα παιδιά, και στις περισσότερες συζητήσεις σχετικά με την πορνογραφία, πολλοί καταναλωτές, παραγωγοί και ηθοποιοί πορνογραφίας προβάλλουν ως επιχείρημα την δεκτική νοοτροπία και την ανοιχτή φύση τους πορνογραφικού κόσμου. Αυτές οι εμπειρίες ειναι οπωσδήποτε εξίσου αληθινές με την εμπειρία της Linda και των συναδέλφων της. Παράλληλα ομως με τις μεμονομένες αυτές ιστορίες για τον πορνογραφικό κόσμο, υπάρχει η ιστορία σχετικά με τις μικροεπιχειρήσεις που βρίσκονται να λειτουργούν ολο και λιγότερο στο προσκήνιο και ολο και μετατρέπονται σιγα σιγα σε πολυεθνικές βασιζόμενες στην παροχή υπηρεσιών μέσω internet, οι οποίες καταπιάνονται με οποιοδήποτε θέμα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν σεξ.

Το φιλελεύθερο σεξουαλικό ρεύμα των 70s οδήγησε στην κατάργηση των νόμων περι προσβολής των ηθών στις περισσότερες δυτικές χώρες, κατι που ξέχωρα απο τις πολλές θετικές συνέπειες που επέφερε, απελευθέρωσε την αναπτυσόμενη πορνογραφική βιομηχανία απο τους περισσότερους κοινωνικούς περιορισμούς. Η φιλελευθεροποίηση αυτή οδήγησε για παράδειγμα στην εξάπλωση της νόμιμης εμπορικής παιδικής πορνογραφίας. Η παιδική πορνογραφία ήταν κάτι που ενόχλησε τον κόσμο και τοσο σε εθνικό οσο και σε διεθνές επίπεδο πάρθηκαν μέτρα για να περιορίστει η εξάπλωση αυτή. Η ποινικοποίηση του παιδικού πορνό παρ'ολα αυτά δεν πέτυχε να περιορίσει την ανάπτυξη άλλων μορφών πορνογραφικών βαναυσοτήτων.

Τα περισσοτερα σύγχρονα ηλεκτρονικά και μη καταστήματα πορνογραφικού υλικού παρέχουν ετεροφυλοφιλικό σεξ, ομοφυλοφιλικό σεξ, κάτι που παρουσιάζεται σαν λεσβιακό σεξ, παρτούζες, βιασμούς, fist fucking, σαδομαζό, Ιαπωνικό bondage, εξευτελισμό, υγρό σεξ, ουρολαγνία, σεξ με ζώα, σεξ με έγκυες γυναίκες, σεξ με γυναίκες με κινητικά ή νοητικά προβλήματα και σεξ με γυναίκες που μοιάζουν με παιδιά. Η θεματολογία που φαίνεται να ειναι ιδιαίτερα αγαπητή απο την πορνογραφική βιομηχανία τείνει προς την εκμετάλλευση των σεξιστικων και ρατσιστικων εικόνων της αθώας μαθητριούλας, της ανικανοποίητης νοικοκυράς, της πορνης γραμματέα, της σεμνότυφης businesswoman, της εξωτικής Αφρικανής γυναίκας, της πειθήνιας Ασιάτισας γυναίκας, της τσούλας ανατολικο-Ευρωπαίας γυναίκας, και των μαύρων σκλάβων, και με όλες αυτές οι γυναίκες να πειθαρχούνται σεξουαλικα ή/και να απελευθερώνονται σεξουαλικά απο δασκάλους, γυναικολόγους, γιατρούς, πατεράδες, συζήγους, προϋστάμενους, εργάτες, λευκούς άντρες, μαύρους άντρες και αφέντες.

Στο φίλμ Α Clockwork Orange (Κουρδιστό Πορτοκάλι) ο βαριεστημένος και βίαιος αντι-ήρωας Alex μιλάει για το "παλιό καλό μέσα-έξω", αναφερόμενος στο πως κανει σεξ ή βιαζει γυναίκες. Στον κόσμο του Alex το όριο μεταξύ βιασμού και σεξ ειναι ασήμαντο, αφου ο ίδιος κάνει οτι ειναι πιο εύκολο κατα περίπτωση. Το Clockwork Orange αποτελεί μια πολύ εντυπωσιακή σάτιρα της σύγχρονης αστικής κουλτούρας, και η ίδια η προσέγγιση του Alex για τις γυναίκες και το σεξ μια ακόμα εντυπωσιακότερη σάτιρα της σύγχρονης πορνογραφικής κουλτούρας. Στην πορνογραφική βιομηχανία το παλιό καλό μέσα-έξω (ειτε μιλάμε για το συνεναιτικό είτε για το επιβεβλημένο δια της βίας) φαντάζει πεπαλαιωμένο. Η σύγχρονη πορνοβιομηχανία πουλάει οτδήποτε μπορεί να μοιάσει με σεξ και να χρησιμοποιηθεί σαν βοήθημα για τον αυνανισμό των ανδρών.

Το ενδιαφέρον μου για την πορνογραφία και την πορνογραφική βιομηχανία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 90. Τότε διατηρούσα σχέση με έναν ανδρα που (υπερ)κατανάλωνε πορνογραφία και ήθελα να καταλάβω γιατι δεν απολαμβάνω την πορνογραφία οσο εκείνος και γιατι εκείνος δεν μπορούσε να κατανοήσει την δυσφορία μου για την πορνογραφία. Η διαχωριστική γραμμή στις συζητήσεις των φεμινιστριών των αρχών της δεκαετίας του 90 είχε χαραχθεί μεταξύ των ριζοσπαστικών φεμινιστριών που έβλεπαν καθε τι πορνογραφικό ως εκμετάλλευση των γυναικών, των φιλελεύθερων φεμινιστριών που έβλεπαν τη συμμετοχή των γυναικών στην πορνογραφία σαν μια συνειδητή επιλογή βασιζόμενη στην ελεύθερη βούληση της, και των πολιτισμικών φεμινιστριών που έβλεπαν την πορνογραφία σαν κάτι που τουλάχιστον είχε τη δυνατότητα να βοηθήσει στην σεξουαλική απελευθέρωση (με την προϋπόθεση να επιτραπεί στις γυναίκες να δημιουργήσουν τη δική τους πορνογραφία). Αναζητώντας απαντήσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητα μου και τα ενδιαφέροντα του, ανακάλυψα έργα ριζοσπαστικών φεμινιστριών οπως το Only Words της Catherine McKinnon και την αντίστοιχη δουλειά της Andrea Dworkin σχετικά με την πορνογραφία. Η ριζοσπαστική αυτή φεμινιστική ανάλυση της πορνογραφίας και της πορνογραφικής βιομηχανίας με ικανοποίησε πολύ περισσότερο απο την ατομιστική φιλελευθερη ανάλυση, ή την αφελή πολιτισμική ανάλυση.

Σύμφωνα με τον ριζοσπαστικό φεμινισμό, το σεξ ειναι ενα απο τα πιο ισχυρά οχυρά της πατριαρχίας και η πορνογραφία ενα απο τα οχυρά της πατριαρχικής σεξουαλικότητας. Η πορνογραφία μετατρέπει τις γυναίκες σε βοηθήματα αυνανισμού για τους άνδρες, οντας η ίδια ακριβώς αυτό (και μάλιστα ειναι ενα απο τα λιγα βοήθηματα που προστατεύονται συνταγματικά υπο το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου). Ο ριζοσπαστικός φεμινισμός σαν θεωρία (αλλα οχι και σαν πολιτικος ακτιβισμός) ειναι σήμερα νεκρός. Οι μεταδομικές (post-structuralist) φεμινίστριες των 90s , καθώς και πολλοί λόγιοι σε θέματα φύλου και queer, κατηγόρησαν τις ριζοσπαστικές φεμινίστριες οτι δεν μπορούσαν να δουν αποχρώσεις του γκρι, οτι απέκλειαν απο τις διαδικασίες τους την διαφορετικότητα και τους (διαφορετικούς) ανδρες, και οτι δεν πιστευαν οτι η γυναίκα μπορούσε να αντιδράσει με διαφορετικούς τρόπους. Κι ομως, παρ'οτι οι περισσότερες μεταδομικές φεμινίστριες δεν προσπαθούν να κάνουν ένα βήμα πέρα απο αυτή ην κριτική και την κριτική άλλων τάσεων του φεμινισμού, μερικές το καταφέρνουν και αυτές προωθούν μια νέα φόρμα αλληλεγγύης και ηθικής, οπου οι σχετικότητα, η προσωπική και η συλλογική ευθύνη ειναι σημαντικές.

Το ενδιαφέρον μου για την πορνογραφία είχε αρχίσει να σβήνει τα τελευταία δύο χρόνια ωσπου λίγους μήνες πριν βρήκα ένα Σουηδικό δωρεάν πορνογραφικό site που με ενόχλησε βαθιά. Στις εικόνες που είδα κάποιες γυναίκες ήταν ακινητοποιημένες μέσα σε γύψο με μονο τα γεννητικά τους όργανα και τα στόματα τους εκτεθιμένα, κάποιες είχα δεμένο σφιχτά γύρω απο τα στήθη και τα γεννητικά οργανα τους με αποτέλεσμα τα όργανα αυτά να γεμιζουν αίμα να μελανιάζουν, και μια γυναίκα την είχαν κρεμάσει με ένα σκοινί γύρω απο το λαιμό της. Το κείμενο κάτω απο τη φωτογραφία έγραφε "αυτό συμβαίνει οταν δεν ικανοποιείς τους συμπρωταγωνιστές σου". Εχοντας δει αυτές τις εικόνες, ειμαι για αλλη μια φορά πεπεισμένη πως εμείς (οποιοι/ες και να είμαστε εμείς) χρειαζεται να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη σχετικά με την πορνογραφία και την βιομηχανία του πορνό. Οι φεμινίστριες δεν πρέπει να πάψουν να συζητούν για την πορνογραφία μονο και μονο επειδή ο ριζοσπαστικός φεμινισμός εχει πεθάνει και το μετα-φεμινιστικό κύμα εχει κάνει θέματα οπως το σεξ, η σεξουαλικότητα και η πορνογραφία τόσο μπερδεμένα.

Ειναι αλήθεια οτι μόνο ορισμένες γυναίκες κακοποιούνται στην πορνογραφία, πως μονο ορισμένες γυναίκες δυσφορούν οταν εκτίθενται σε αυτή και πως ορισμένες γυναίκες απολαμβάνουν τη συμμετοχή στην πορνογραφία και ερεθίζονται απο την πορνογραφική σεξουαλικότητα. Ομως, οπως ισχυρίζονται και κάποιες μετα-φεμινίστριες, καθε μια απο έμας εχουμε ευθήνη απέναντι στους εαυτούς μας και στους άλλους να γνωρίζουμε τι περιέχεται στην πορνογραφία. Τι ειναι αυτό που μας ερεθίζει. Τι μας απωθεί. Ποια ειναι η καλή και ποιά η κακή πραγματικότητα πίσω απο τα χαμόγελα, τις κραυγές, τις εκσπερματώσεις στο πρόσωπο και τους προσποιημένους οργασμούς. Και κάθε μια απο εμάς πρέπει να ειναι ικανή να υποστηρίξει ξεκάθαρα αυτές της τις απόψεις σε οποίαδήποτε συζήτηση. Ολα αυτά καθώς η πορνογραφία και η βιομηχανία της αποτελούν μεγάλο μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας (είτε το γνωρίζουμε είτε όχι).

Sari Kouvo

(το άρθρο είναι από το τρίγλωσσο site
http://www.penelopes.org 
και το αναδημοσιεύουμε από
το http://athens.indymedia.org)