Παιδιά στρατιώτες, σεξουαλικοί σκλάβοι και κανιβαλισμός

Ο πόλεμος, ο κανιβαλισμός, η σεξουαλική σκλαβιά και οι σφαγές υποτίθεται ότι ανήκαν στο παρελθόν της Ουγκάντα. Αν και η χώρα εμφανιζόταν ως παράδειγμα επιτυχίας στην Αφρική, μαχόμενη το AIDS και επιτυγχάνοντας σχετική ευημερία στην Καμπάλα, τα Ηνωμένα Έθνη αντιθέτως προειδοποίησαν ότι μακριά από την πρωτεύουσα, ένας φρικιαστικός εμφύλιος πόλεμος στοιχίζει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων παιδιών. "Η Βόρεια Ουγκάντα συνιστά την πιο αγνοημένη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο", λέει ο Γιαν Έγκελουντ, γενικός αναπληρωτής γραμματέας ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ. "Η κατάσταση αποτελεί ύβρη κατά της ανθρωπότητας"

Λίγοι άνθρωποι εκτός Ουγκάντας γνωρίζουν ότι στο Βορρά η κυβέρνηση πολεμά μια φανατική και δολοφονική τρέλα - τον Στρατό Αντίστασης του Κυρίου (LRA) - του οποίου η πολεμική δύναμη αποτελείται στο μεγαλύτερο βαθμό από παιδιά που έχουν απαχθεί. Πάνω από 95% του πληθυσμού σ' αυτές τις περιοχές έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου. Σχεδόν δύο εκατομμύρια Ουγκαντιανοί, από τα 24,7 εκατομμύρια του πληθυσμού, ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς με το φόβο της επίθεσης και δολοφονίας στα χωριά τους.
Παιδιά έχουν πει πως αναγκάστηκαν από τους αντάρτες με την απειλή όπλου να απαγάγουν και να δολοφονήσουν άλλα παιδιά και να πιουν το αίμα τους. Ένας πρώην διοικητής των ανταρτών αποκάλυψε ότι είχε αναγκάσει χωρικούς να τεμαχίσουν, να μαγειρέψουν και να φάνε τους γείτονές τους πριν τους σκοτώσει. Ο LRA καθοδηγείται από τον αυτοαποκαλούμενο προφήτη Τζόζεφ Κόνυ, ο οποίος λέει ότι θέλει η Ουγκάντα να ζει σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές. Αυτός και οι περισσότεροι από τους μαχητές του είναι από τη φυλή Αχόλι στη Βόρεια Ουγκάντα, όπως και τα περισσότερα θύματά τους. Ο Κόνυ υποστηρίζει ότι κατευθύνεται από πνεύματα που του λένε τι να κάνει και ποιον να σκοτώσει. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ίσως έχει απαγάγει περισσότερα από 20.000 παιδιά, τα οποία αποτελούν το 90% των μαχητών του LRA.

Περιγραφή της φρίκης

Στους καταυλισμούς, σχεδόν όλοι έχουν να διηγηθούν κάτι. Η Πάμελα Άμπερ 18 χρονών απήχθη από τους αντάρτες το Φεβρουάριο και κρατήθηκε φυλακισμένη πέντε μήνες, πριν τελικά δραπετεύσει. Η δουλειά της ήταν να μαγειρεύει και να μαζεύει καυσόξυλα, ενώ ταυτόχρονα αναγκαζόταν να ικανοποιεί σεξουαλικά το διοικητή. Αυτή ήταν η μοίρα των περισσοτέρων γυναικών που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες, αρκετές από αυτές έχουν αποκτήσει και παιδιά από τους δεσμώτες τους. Λίγο μετά την απαγωγή της έπρεπε να συμμετάσχει στο φόνο μιας δεκατετράχρονης, που είχε συλληφθεί στην προσπάθειά της να δραπετεύσει. Άλλοι νέοι αιχμάλωτοι, δέκα από αυτούς, διατάχθηκαν "να δαγκώσουν το κορίτσι μέχρι θανάτου".
"Αρχίσαμε να τη δαγκώνουμε αλλά δεν πέθαινε. Ενώ την δαγκώναμε ικέτευε τους αντάρτες να την συγχωρήσουν και έλεγε ότι δεν θα δραπέτευε ξανά. Αιμορραγούσε παντού αλλά δεν πέθαινε. Μετά μας διέταξαν να την τσιμπάμε κι όμως δεν πέθαινε. Αργότερα μας είπαν να την χτυπήσουμε με ένα κούτσουρο, ο ένας μετά τον άλλο, μέχρι που πέθανε".
Όταν ρωτήθηκε πως ένιωσε όταν το έκανε είπε: "Φοβόμουν, αλλά μας είπαν ότι αν δεν σκοτώναμε θα μας σκότωναν. Οπότε, έπρεπε να παριστάνεις το γενναίο".
Ο Ρίτσαρντ Αμπόγκα, 12 χρονών κουβαλούσε γι' αυτούς βαριά φορτία κλεμμένων τροφίμων. Όταν ένα εντεκάχρονο αγόρι παραπονέθηκε ότι κουράστηκε, οι αντάρτες του είπαν να αφήσει το φορτίο και διέταξαν τα άλλα παιδιά να μαζευτούν γύρω του. "Άρχισαν να τεμαχίζουν τα πόδια του με μία τσάπα. Κάθε αντάρτης από ένα πόδι, και μετά τα χέρια του. Ύστερα, έκοψαν τα βλέφαρα του με ξυριστικές λεπίδες και τον έδεσαν πισθάγκωνα. Είχε ακόμα τις αισθήσεις του, τον κρέμασαν σε ένα δέντρο, με το κεφάλι προς τα κάτω και μας διέταξαν να τον χτυπάμε με μπουνιές στο κεφάλι μέχρι να πεθάνει".
Ο λοχαγός Βίνσεντ Οκέλο Πακορόμ ήταν 16 όταν αιχμαλωτίστηκε από τον LRA το 1991. Αναδείχθηκε σε έναν από τους σωματοφύλακες του Κόνυ και περιέγραψε τον αρχηγό ως "ένα συνηθισμένο άνθρωπο" που όμως "είχε τη δύναμη": την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον.
Ο αρχηγός της σέχτας φαίνεται φιλικός, είπε, μέχρι τα πνεύματα να αρχίσουν να μιλούν μέσα από αυτόν. Όταν μιλούν, κάποιος από την ακολουθία του καταγράφει αυτά που λέει. "Το πιο απάνθρωπο πνεύμα", είπε ο Πακορόμ, "είναι το "Ποιος Είσαι" - το κογκολέζικο πνεύμα που διατάζει δολοφονίες και σφαγές".

Η πολιτική κατάσταση

Από τότε που η Ουγκάντα κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1962 η πολιτική των κυβερνήσεών της ήταν κτηνώδης. Σε περισσότερα από 40 χρόνια, ποτέ δεν υπήρξε ειρηνική εναλλαγή της εξουσίας. Από το 1971 μέχρι το 1979 κυβερνήθηκε από τον πρώην βρετανό αποικιακό διοικητή Ίντι Αμίν που σφάγιασε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Γιατί η εξέγερση διαρκεί τόσο πολύ; Πολλοί από την φυλή Αχόλι πιστεύουν ότι ο Πρόεδρος Μουσεβένι υποτίμησε τους αντάρτες. Άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι και τόσο δυσαρεστημένος με το να έχει μια διαρκή ανταρσία χαμηλής έντασης, επειδή κρατά τους Αχόλι απασχολημένους, και επομένως δεν είναι σε θέση να αναμειχθούν με την πολιτική της Καμπάλα.
Διατηρώντας την ανωνυμία τους, πολλοί έδωσαν μια διαφορετική εξήγηση για τον πόλεμο. Κάποιοι εθελοντές είπαν ότι υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα από τη συνέχιση του πολέμου. Η διαμάχη συνδέεται και με την κρίση στο Νταρφούρ πέρα από τα σύνορα του Σουδάν. Το Χαρτούμ έχει υποστηρίξει τον LRA για τους δικούς του λόγους, αφού η Ουγκάντα για χρόνια υποστηρίζει τον SPLA στο νότιο Σουδάν. Η κυβέρνηση του Σουδάν εξόπλισε τον LRA, χρησιμοποιώντας τον για να πολεμήσει τον SPLA.
O δρ. Λώρενς Ότζομ ήταν διευθυντής του νοσοκομείου St Joseph στο Κίτγουμ για 15 χρόνια και επιμένει ότι δεν διαφαίνεται το τέλος της βίας. "Είναι ό,τι χειρότερο. Ποτέ η κατάσταση δεν ήταν τόσο άσχημη". Κάθε απόγευμα το νοσοκομείο προσφέρει καταφύγιο σε "νυχτερινούς επισκέπτες". Κάποια από τα 45.000 παιδιά με το φόβο της απαγωγής συρρέουν στο Γκουλού, στο Κίτγουμ και σε άλλες πόλεις, για να κοιμηθούν στην ασφάλεια των νοσοκομείων. Πολλοί συμφωνούν ότι δεν χρειάζεται μόνο στρατιωτική δράση, αλλά και τρόφιμα και φάρμακα που θα έσωζαν ζωές. Για το 2004, ο ΟΗΕ έκανε έκκληση για 112 εκατομμύρια δολάρια ως βοήθεια, κυρίως για το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης για τη Βόρειο Ουγκάντα.

Του Τιμ Τζουντάχ
(Ο Τιμ Τζουντάχ ταξίδεψε στην Ουγκάντα για το "New York Review of Books")
Μετάφραση: Βάσια Χιώτη

www.epohi.gr
Αναδημοσίευση από το Indymedia

Σχόλια

• Όλα όσα διάβασα ήταν πολύ συγκλονιστηκά. Γεγονότα που δε γνώριζα και πολύ από εμάς αγνοούμε. Συνεχιστηκε ακράνταχτα το έργο σας για ενημέρωση.
  
  Ευχαριστώ!
  By: *Δωρα* @ 19/12/2008