Υπόθεση ΕΛΑ

Πολιτική - 15/01/2004

Σε 22 ημέρες αρχίζει η δίκη για την υπόθεση ΕΛΑ. Πού, όμως, «στηρίζονται» οι ισχυρισμοί των διωκτικών αρχών;

Στις 7 Φεβρουαρίου αρχίζει η δίκη για την υπόθεση του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Ένα ακόμα έκτακτο δικαστήριο του Κορυδαλλού θα δικάσει το φάντασμα της ελληνικής τρομοκρατίας καθ’ υπόδειξη των υπερατλαντικών ζηλωτών του αντιτρομοκρατικού αγώνα.

Αν όμως στη δίκη της 17Ν διαμαρτυρηθήκαμε, μεταξύ άλλων, για τις παράνομες και αμφιβόλου αποδεικτικής αξίας ομολογίες, τις κατά ποσοστό αναγνωρίσεις των μαρτύρων και τα αμφισβητούμενα δακτυλικά αποτυπώματα, στην περίπτωση του ΕΛΑ δεν υπάρχουν ούτε καν αυτά! Τα μόνα στοιχεία που στηρίζουν την κατηγορία είναι τα γνωστά εδώ και χρόνια αρχεία της Στάζι και η κατάθεση μιας και μόνης μάρτυρα, της Σοφίας Κυριακίδου, πρώην συζύγου ενός εκ των κατηγορουμένων, του Αγγελέτου Κανά.

Αλλά και τα στοιχεία αυτά είναι διάτρητα: τα αρχεία της Στάζι είναι τόσο αναξιόπιστα που οι γερμανικές αρχές τα θεωρούν διά νόμου απαράδεκτα ως αποδεικτικό υλικό, καθώς ο τρόπος με τον οποίον συλλέγονταν και καταγράφονταν θεωρείται εντελώς μη επαληθεύσιμος. Όσο για την κα Σοφία Κυριακίδου, ο παραληρηματικός της λόγος σε συνδυασμό με την έντονη αντιδικία με τον πρώην σύζυγό της και ήδη κατηγορούμενο Αγγελέτο Κανά (μέχρι και για εξύβρισηκαταδικάστηκε η κα Κυριακίδου) αμφισβητούν την όποια αξιοπιστία της.

Υπάρχει όμως ένα ακόμα σοβαρό νομικό ζήτημα. Όπως όλοι ξέρουμε, ο ΕΛΑ αυτοδιαλύθηκε το 1995 με προκήρυξη που έστειλε ύστερα από τοποθέτηση βόμβας. Έκτοτε καμία "τρομοκρατική" ενέργεια δεν "καταλογίστηκε" στην οργάνωση αυτή. Όποιος έχει έστω και στοιχειώδη γνώση των ενόπλων οργανώσεων και κινημάτων γνωρίζει ότι αυτός είναι ο συνήθης τρόπος διάλυσης μιας τέτοιας οργάνωσης.

Συνεπώς, η κατηγορία για "ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα" αποτελεί στην περίπτωση του ΕΛΑ εξόφθαλμη παραβίαση της συνταγματικής και θεμελιώδους αρχής του ποινικού δικαίου «κανένα έγκλημα, καμία ποινή [δεν επιβάλλεται] χωρίς προηγούμενο νόμο» (λατινιστί "nullum crimen, nulla poena sine lege"). Η αρχή αυτή εμποδίζει την αναδρομική εφαρμογή των ποινικών νόμων (και μάλιστα αυτών που δυσχεραίνουν τη θέση των κατηγορουμένων): κάθε κατηγορούμενος πρέπει να δικάζεται σύμφωνα με το νόμο που ίσχυε κατά την τέλεση της πράξης, και όχι σύμφωνα με κάποιον δυσμενέστερο που θεσπίστηκε μεταγενέστερα. Στην "υπόθεση ΕΛΑ" δικάζεται ένα έγκλημα που τελέστηκε το 1995 (ή, πιο σωστά, σταμάτησε να τελείται, αφού το συγκεκριμένο έγκλημα είναι διαρκές) με νόμο του 2001, τον γνωστό τρομονόμο. Η δήλωση διάλυσης απορρίπτεται από τις αρχές, οι οποίες θεωρούν ότι ο ΕΛΑ υπήρχε όταν ψηφίστηκε ο αντιτρομοκρατικός και καλούν ουσιαστικά τους κατηγορουμένους, κατά παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας («κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι της απόδειξης της ενοχής του»), να αποδείξουν τη μη εμπλοκή τους.

Κάποιος καλοπροαίρετος (ή όχι και τόσο…) θα μπορούσε να πει ότι η "ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα" είναι μόνο ένα από τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνται οι φερόμενοι ως μέλη του ΕΛΑ, οι οποίοι επίσης κατηγορούνται για εκρήξεις, απόπειρες ανθρωποκτονιών κλπ. Όμως τα στοιχεία των αρχών (Στάζι, Κυρακίδου) αφορούν μόνο την ένταξη και συμμετοχή στον ΕΛΑ και όχι συγκεκριμένες ενέργειες. ¶λλωστε οι φερόμενοι ως μέλη του ΕΛΑ συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν μόνο για αυτή την κατηγορία και στη συνέχεια κατηγορήθηκαν συλλήβδην για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, χωρίς επιμερισμό συγκεκριμένων πράξεων σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Η απόρριψη της δήλωσης διάλυσης του ΕΛΑ μας επιτρέπει να κάνουμε έναν ιστορικό παραλληλισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1949 ο Νίκος Ζαχαριάδης, ηγέτης του ΚΚΕ, ανακοίνωσε την αναστολή των επιχειρήσεων του Δημοκρατικού Στρατού. Η δήλωση αυτή θεωρείται ιστορικά το τέλος του τρίχρονου εμφυλίου πολέμου. Την εποχή εκείνη, όμως, απορρίφθηκε από της αρχές, με αποτέλεσμα να συνεχιστούν τα έκτακτα στρατοδικεία, οι εκτελέσεις, οι φυλακίσεις και οι διώξεις μέχρι την δεκαετία του 60.

Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται. Φάρσα ή όχι, μένει να το δούμε...

Πηγή: http://athens.indymedia.org
από icr